Gönül yetti ecel zevk-i ruh-i dil-dâr yetmez mi

Gönül yetti ecel zevk-i ruh-i dil-dâr yetmez mi
Ağardı mûy-i ser sevdâ-yi zülf-i yâr yetmez mi

Yetirdi başını gerdûn ayağa bâr-i mihnetten
Hayâl-i halka-i gîsû-yi anber-bâr yetmez mi

Sana yetti ecel peymânesin nûş etmeğe nevbet
Hevâ–yi çeşm-i mest ü gamze-i hun-hâr yetmez mi

Yeter oldu kulağa bang-i rihlet dehr bâğından
Ne durmuşsun temâşa-yi gül-i ruhsâr yetmez mi

Yeter cem‘ eyle bâr-i ma’siyet tağyir-i etvâr et
Hayâ kıl yok mudur insâfın ol kim var yetmez mi

Hidâyet menziline yettiler sa’y ile akrânın
Dalâlet içre sen kaldın sana ol âr yetmez mi

Fuzûlî deme yetmek menzil-i maksûda müşkildir
Tutan dâmân-i şer’-i Ahmed-i Muhtâr yetmez mi