Hoşdur irmek ol beden vaslına pirâhen kimi

Hoşdur irmek ol beden vaslına pirâhen kimi
Geh el öpmek âstin tek geh ayağ dâmen kimi

Aks salmaz peykerim gözgüye baksam za’ftan
Alem-i sûrette bir şeydâ bulunmaz ben kimi

Bu çemen gül-ruhlarına derd-i dil kılmaz eser
Yüz dilin var ise hâmûş ol gönül sûsen kimi

Ger dilersen edesin nezzâre-i didâr-i yâr
Kendözün görme arada dide-i rûşen kimi

Dâmenin doldursa gerdûn dürr ile dök ebr tek
Dürr için telh etme kâmın bahr-i ter-dâmen kimi

Sal nazardan lâ’l hem görsen sirişk-i âl tek
Lâ’l için her taşa urma başını ma’den kimi

Kâr-gâh-i sun’da bir sûret et nakş-i zamir
Bin hayalin tutmagıl ser-riştesin sûzen kimi

Göz yaşıyle dâne dâne cem’-i esbâb etme kim
Yele verir dehr anı pâ-mâl edip hırmen kimi

Bahrlar seyr eylesen mutlak ter olmaz dâmenin
Ger hevâ-yi aşk ile memlû isen yelken kimi

Kanda olsan kapı levhi tek gözet ismet yolun
Açma göz divarlardan her eve revzen kimi

Ey Fuzûlî menzil-i maksûda yetmek istesen
Hiç reh-ber yok durur etvâr-i müstahsen kimi