Yeter ey felek bu cefâ yetir men-i zâre serv-i revânımı
Meh-i tal’atiyle münevver et dil ü dîde-i nigerânımı

Ruhum üzre hatt-i sirişkimi defe’ât ile kadem-i müjem
Rakam ettiğiyçin el okuyup bilir oldu râz-i nihânımı

Bu belâya saldı beni kadin ki yaşırdı yer yüzünü yaşım
Bu yere yetirdi beni gamın ki felek işitti figânımı

Ciğerim odunu nihân iken ele zâhir etti mürâr ile
Göreyim yere geçe âb-i çeşm-i ter-i şerâre-feşânımı

Tutalım ki zülf-i siyâhını tutan üzre sâbit olur günâh
Ne revâ ki gamze-i kâtilin güneh etmeden döke kanımı

Nice kadd ü hatt ü ruhun gam ü renc ü derd ü belâ ile
Büke kaddimi döke yaşımı yıka gönlümü yaka cânımı

Sitemin taşı ile başı sınuk bedeni şikeste Fuzûlî’yim
Bu alâmet ile bulur beni soran olsa nâm ü nişânımı