Ey hoş ol günler ki ruhsârın bana manzûr idi

Ey hoş ol günler ki ruhsârın bana manzûr idi
Çeşmi ümmîdim çerâğ-i vasldan pür nûr idi

Kurb şevki âfiyet-bahş-i ten-i bîmâr olup
Vasl zevki râht-efzâ-yi dil-i mehcûr idi

İzzetim şem’i münevver tâli’im azmi kavî
Devletim hükmü revan ayşım evi ma’mûr idi

Dâmen-i ikbâlime gerd-i ta’arruz yetmeyip
Çeşm-i hâsid çihre-i cem’iyyetimden dûr idi

Âdem idim kurb-i der-gâhından bulmuştum kabûl
Menzilim cennet meyim kevser enîsim hûr idi

Baht matlûbum müyesser kılmağa mahkûm olup
Dehr esbâbım müheyyâ kılmağa me’mûr idi

Her du’â kılsam tevakkufsuz olurdu müstecâb
Her temennâ eylesem ihmâlsiz makdûr idi

Hecr vehminden yetirmezdim küdûret gönlüme
Gerçi devrânın muhâlif gezmeği meşhûr idi

N’ola ger salsa Fuzûlî’ni gam-i hicrâne çerh
Vasl eyyâmında ol gâfil iyen mağrûr idi