Uyup âhûya düştü müşg Mecnûn tek beyâbâne

Uyup âhûya düştü müşg Mecnûn tek beyâbâne
N’ola çeksen anı zencîr-i zülf-i anber-efşâne

Çeker kâfir gözün her dem ciğerden gamze peykânın
Ne güçtür bu ne verdi alabilmez bir müselmâne

Belâ nâvekleri sancılmasın mı göğsüme her dem
Dolaşır şâne tek her lâhza ol zülf-i perîşâne

Sadâ-yi nâvekin çıktıkça can hurrem olur gûyâ
Bu zindân-i belâdan çıkmağa ruhsat verir câne

Boyanıp kana olmuş pâre pâre güller a’zâsı
Meger hancer çekip sen serv tek çıktın gül-istâne

Melâmet oduna yandın Fuzûlî çık bu âlemden
Terahhum kıl revâ görme ki âlem oduna yane