Hoştur ey gün tâli’in kim düştün ol hak-i dere
Ehl-i devlet dâmenin tuttun yetersin bir yere

Dâme düşmüş bir şikârim ki adem sahrâsına
Menzilimden her taraf açmış ecel bin pencere

Lâ’lin etrâfında hattından gönül iymin değil
İ’timad olmaz yeni imâna gelmiş kâfere

Hat ne hâcet ehl-i dil kaydına ruhsârın yeter
Âlemi tutmakta gün muhtâc olur mu leşkere

Sâye saldın suya serv-i nâzı reşk öldürdü kim
Ben durarken devlet-i vaslın ne nisbet âhere

Başta her tîğ aşk odundan bir tütündür kim çıkar
Çizginen başım belâ bezminde benzer micmere

Ey Fuzûlî bende râhat koymadı şeydâ gönül
İsterim ki kurtulam andan verem bir dil-bere