Yere düşmez her ne ok kim atsa ol ebrû-kemân

Yere düşmez her ne ok kim atsa ol ebrû-kemân
Gün şu’a’iyle anın çok farkı var ey âs-mân

Aşk nâmusu ben ü Mecnûn’a düşmüş lâ-cerem
Gam yükün çekmekteyiz ben bir zamân ol bir zamân

Yok reh-i aşkında bir menzil yaşım gird-âbına
Yol itirmiştir işi ser-geşte gezmektir hemân

Kâm mümkündür uzun ömr ile zülfünden velî
Bulmak olmaz devr-i ruhsârında hattından emân

Hiç kim sırr-i dehânın bilmez ol Îsî-lebin
Âlemi gavgaya salmıştır mücerred bir güman

Şem’-i ruhsârın nihan tut çeşme-i hur-şîdden
Nûr-i çeşmim ihtirâz eyle yaman gözden yaman

Ey Fuzûlî çekme sen râh-i tevekkülden kadem
Menzil-i maksuda yetmektir mukarrer ben zamân