Ne hoştur Ârızın devrinde zülf-i anber-efşânın

Ne hoştur Ârızın devrinde zülf-i anber-efşânın
Bu devranda ne hoş cem’iyyeti var ol perişânın

Ruhun devrinde bir divânedir sevdâlı zülfün kim
Perişânlıktan olmuş ben kimi meşhûru devrânın

Hevâdan kâkülündür deprenen yâ rişte-i cândır
Ki her dem çizginip başına ister ola kurbânın

Müselsel zülf-i müşgîninden artırmış ruhun revnak
Zihi sünbül ki olmuş zîveri gül-berg-i handânın

Kararıptır tütün tek rûzgârım ol zamandan kim
Tenim hâşâkine odlar uruptur berk-i hicrânın

İşimdir sâye tek yerden yere yüz urmak ol günden
Ki başımdan gidiptir sâye-i serv-i hırâmânın

Fuzûlî’ni ayaktan saldı bâr-i mihnet-i aşkın
Niçin tutmazsın ey kâfir elini bir müselmânın