Lebin reşki mizâcın telh kıldı bâde-i nâbın
Kaşın meyli yüzünü kıbleden dönderdi mihrâbın

Girihler buldu cânım riştesi tesbih târı tek
Bana gör n’etti âhir ârzû-yi zülf-i pür-tâbın

Ayağın tozuna yüz sürmeğe vermez sabâ ruhsat
Yüzün şeb-nemle yüz kez yumadan gül-berg-i sirâbın

Sabâ ol zülfü deprettikçe teşvişim ziyâd eyler
Sakın depretme kim bağrımdadır başı bu kallâbın

Der ü divârına güstâh yüz sürmüş diye gerdûn
Yüzünü geceler sürter yere tâ subh meh-tâbın

Muhabbet zâhir etmek cürmüne kan dökmek istersen
Habibim bunca hem rağbet nedir cürmüne ahbâbın

Fuzûlî gamze-i merdüm-küşünden iltifât ister
Sanır kim iltifatı rahm olur kurbâna kassâbın