Şem’-i rûyun âf-tâb-i âlem-arâdır senin

Şem’-i rûyun âf-tâb-i âlem-arâdır senin
Nûr-i Hak hur-şîd-i ruhsârında peydâdır senin

Sensin ol gevher ki dürc-i mümkinât içre bugün
Mümkin olan aybdan zâtın müberrâdır senin

Can verir lâ’lin temennâsında bin âb-i hayât
Feyzine leb-teşne yüz Hızr ü Mesihâ’ dır senin

Serv ü gün nezzâresin n’eyler sana hayrân olan
Kim kadin serv ü ruhun gül-berg-i ra’nâdır senin

Râz-i aşkın halktan kılmak nihan mümkin değil
Âşıkın ol vechden âlemde rüsvâdır senin

Kıldı şevkin eşk gavvâsı gözüm merdümlerin
Ey dür-i ter menzilin gûyâ bu deryâdır senin

Cümle-i âfâkdan çekmiş ta’allûk dâmenin
Tâ Fuzûlî hasteye vaslın temennâdır senin