Var ümidim kim görüp cevlânını olsam helâk

Var ümidim kim görüp cevlânını olsam helâk
Gerd-i na’l-i bâd-pâyın örte cismim üzre hâk

Öldüğüm menzilde defnim kılmağa sanman lâhid
Yer görüp gurbette ahvâlim giribân etti çâk

Mest can verdim mezârım üzre ta’zim eyleyip
Kubbe yapıp dâne-i engûr eyvan tuttu tâk

Çün cefâ mu’tâdıyım bilmen nedir mihr ü vefâ
Bilmese mihr ü vefâ resmin cefâ-kârım ne bâk

Her küdûretten beni pâk etti seyl-i hûn-i dil
Şükrü li’llâh âteş-i aşkın beni yandırdı pâk

Âh bilmen n’eyleyim cânımda râhat kalmadı
Gözlerim nem-nâk ü sinem çâk ü gönlüm derd-nâk

Gayr nakşın mahv kılmıştır Fuzûlî sîneden
Mâ lehu fi’d-dehri matlûbun ye maksûdun sivâk