Ey musavvir yâr timsâline sûret vermedin
Zülf ü ruh çektin veli tâb ü tarâvet vermedin

Aşk sevdâsından ey nâsih beni men eyledin
Yok imiş aklın bana yahşi nasihat vermedin

Dün ki fırsat düştü hâk-i der-gehinden kâm alam
N’oldu ey göz yaşı göz açmağa fırsat vermedin

Göz yumup âlemden isterdim açam ruhsârına
Cânım aldın göz yumup açınca mühlet vermedin

Bu mudur rahmin ki hâlin eyler iken kasd-i cân
Çıktı hattın kim anı men’ ede ruhsat vermedin

Verme hüsn ehline yâ Rab kudret-i resm-i cefâ
Çün cefâ çekmekte aşk ehline tâkat vermedin

Ey Fuzûlî öldün efgân etmedin rahmet sana
Rahm kıldın halka efgânınla zahmet vermedin