Ey gönül çok seyr kılma günbed-i devvâr tek
Sâkin olmak seyrden yeğ nokta-i pergâr tek
Ün verir can riştesi ham kametimden çeksem âh
Yel değip çeng üzre bir âvâza gelmiş târ tek
Sinemi nây okların deldi dem urdukça gönül
Ün verir her bir delikten nâle mûsikâr tek
Ârızın üzre ham-i zülfün anıp dün tâ seher
Dolanırdım her taraf odlara düşmüş mâr tek
Cism-i zârım tiğ-i bî dâdından oldu çâk çâk
Tünd sudan rahneler peydâ kılan divâr tek
Bilmeyip bih-bûdumu cevrinden ettim ictinâb
Telh şerbetlerden ikrâh eyleyen bimâr tek
Hâtırın şâd eyledin ehl-i vefâ gönlün yıkıp
Bir imâret yapmağa bin ev yıkan mi’mâr tek
Bi-bakâdır neş’e-i mey zevkin ettim imtihân
Hiç zevk-i bâki olmaz neş’e-i didâr tek
Ey Fuzûlî hâtr-i ehl-i safâ âyinedir
Çerh cevrinden eser âyinede jengâr tek
