Olur kadim dü-tâ aşkın yolunda bir belâ görgeç
Tarîk ehline âdettir tevâzu’ âşnâ görgeç
Nihan aşkımı ma’kûm etse âlem dûd-i âhımdan
Aceb yok kim gümân-i gene eder halk ejdehâ görgeç
Füzûn oldukça aşkın germ olur ekşim yüğürmekte
Eğerçi su bürûdet kesbini eyler hevâ görgeç
Okun her lâhza kim bağrım deler gönlüm kılar efgân
Bi’aynih eyle kim feryâd eder itler gedâ görgeç
Revâc-i nakd nakş-i sikkedendir n’ola kadr etse
Bana il cism-i uryânımda nakş-i bûriyâ görgeç
Men-i dervişe il hem cevr eder sen cevr kıldıkça
Kim eyler zulm men’in pâd-şâhımsen revâ görgeç
Fuzûlî’ni yaşur ey za’f meh-veşler cefâsından
Ki meh-veşler kılarlar bin cefâ bir mübtelâ görgeç
