Gûşe-i mey-hâne sûfî künc-i 'uzletdir bana
Kesreti terk eyledim ol cây vahdetdir bana
Sağlığımda pâdişâham ger gedâ isem n’ola
Dünyede ser sıhhati tâc-ı sa'âdetdir bana
Hâk-i kûyun kuhl idersen dîde-i giryânıma
Lutfdur yerden göğe ey mâh minnetdir bana
Bî-vefâlar sevdiğimçün bilmeyip mikdârımı
Ta'n-ı düşmen dostâne hoş nasîhatdir bana
Ey Belîğî ben şu rind-i mey-keşem 'âlemde kim
Cür'a dökmek hâke kan etmekçe töhmetdir bana
* * * * *
Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilün
