Veh ne kâmet ne kıyâmet bu ne şâh-i gül-i terdir

Veh ne kâmet ne kıyâmet bu ne şâh-i gül-i terdir
Ne belâdır nazar ehline ne hoş medd-i nazardır

Göz yoludur ki gönül mülküne hublar girer andan
Tutma ey eşk anı bi’llâh ki acep râh-güzerdir

Ne güher bulsa beğenmez bırakır yazıya deryâ
Gâlibâ kim ana maksûd dişin kimi güherdir

Aşk aybını bilübsen hüner ey zâhid-i gâfil
Hünerin aybdır ammâ dediğin ayb hünerdir

Sitemin gerçi yamandır anı terk eyleme bi’llah
Ki tegâfül siteminden dahi elbette beterdir

Âhir olmaz nice kim göz yaşı akarsa hemânâ
Ki dem-â-dem ana imdâd kılan hûn-i ciğerdir

Serserî basma kadem aşk tarîkine Fuzûlî
İhtiyât eyle ki gâyette hatar-nâk seferdir