N’ola ger reşk-i ruhsârına bağrı hubların kandır

N’ola ger reşk-i ruhsârına bağrı hubların kandır
Taşı te’sîr ile lâ’l eyleyen hur-şîd-i rahşândır

Müjen ger seng-diller gönlünü alsa aceb olmaz
Anun tek âbnûs ok lâyıkı fûlâd peykândır

Perî veşler dil-i sahtına düşmüş mihr-i ruhsârın
Senin aksin alan fûlâd gözgüler firâvandır

Dehânın dürcü kim kaydın çekerler hûr-peykerler
Perîler tâ’atiyçin hâtem-i hükm-i Süleyman‘dır

Senin yolunda hublar sürseler yüz n’ola emrinle
Melek hayli sücûd-i Âdem etmek nass-i Kur’an’dır

Katı gönlüne bağrı taşların düşmüş gam-i aşkın
Bir oddur aşk-i dil-sûzun ki taşlar içre pinhandır

Gezer kûyunda her yan çok giriban-çâk gül-ruhlar
Bu reng ile Fuzûlî ol ser-i kû bir gül-istandır