Geh gözde geh gönülde hadengin mekan tutar
Her handa olsa kanlını elbette kan tutar

Dil çekse n’ola cân ü teni hâk-i kûyuna
Hâr ü has ilter anda ki kuş âşyân tutar

Zikr-i lebinde zülfüne cân oldu destres
Anun kimi kim okuyup efsun ılan tutar

Dil tuttu gonce ile ber-â-ber dehânını
Bu akl-i nâkış ile özün hurde-dan tutar

Hur-şîd hırmenine urar şu’le şu’le od
Âhım ki lâhza lâhza reh-i âsman tutar

Cân eyledikçe meyl-i temâşâ-yi kâmetin
Göz revzenin sirişk-i revânım revan tutar

Tutmak diler Fuzûlî kapnda makâm lik
Bu sırrı kimseye açabilmez nihan tutar