Olur ruhsârına gün lâ’line gül-berg-i ter âşık
Sana eksik değil gökten iner yerden biter âşık

Bana maksûd terk-i aşk idi veh kim beni hüsnün
Olup gün günden efzûn kıldı gün günden beter âşık

Temâşâ-yi cemâlinden nazar ehlini men’ etme
Ne sûd ol hûb yüzden kim ana kılmaz nazar’ âşık

Çemende pây-bûsundan oluptur sebzeler hurrem
Heman bir sebzece olmağa âlemde yeter âşık

Kılarsın bir ciğer kan her yana bakdıkça ey zâlim
Ne bakmaktır bu her dem handan alsın bir ciğer âşık

Kırarsın ehl-i âşkı tutalım kimse elin tutmaz
Ne iştir bu gerekmez mi sana ey sim-ber âşık

Ne pervâne döyer bir şu’leye ne şem’ bir âha
Fuzûlî sanma kim benzer sana âlemde her âşık