Olmaz oldu görüp ahvâlimi el hûblara âşık

Olmaz oldu görüp ahvâlimi el hûblara âşık
Aşk nehyinde bu rüsvâlığı gör şer’e muvâfık

Gelir olsan kılarım ferş-i rehin perde-i çeşmim
Dahi nem var’ azîzim göze karşı sana lâyık

Gülüp açılmak umulmaz deheninden meger oldur
Cüz kim lâ-yetecezzâ der ana ehl-i dekâyık

Bağrımız pârelerin gözlerim asmış müjelerden
Merdüm-i gûşe-nişin handan u handan bu alâyık

Geceler şem’ yanar eşk döker subh gelince
Can verir subh gelen demde zihî âşık-i sâdık

Sebkat etmişti ciğer kanı gözüm yaşına bir vakt
Aşk hükm etti yine cârî ola âdet-i sâbık

Ey Fuzûlî özün gûşe-nişîn et hum-i mey tek
Ola tâ kim olasın kâşif-i esrâr-i hakâyık