Reng-i rûyundan dem urmuş sâgar-ı sahbâya bah

Reng-i rûyundan dem urmuş sâgar-ı sahbâya bah
Âf-tâb ilen kılar da’vî tutulmuş aya bah

Şem’ başından çıkarmış dûd-i şevk-i kâkülün
Böyle kûteh ömr ile başındaki sevdâya bah

Ey selâmet ehli ol ruhsâra bakma zinhâr
İhtirâz eyle melâmetten men-i rüsvâya bah

Bildi aşkından nemed-pûş olduğum âyîne veş
Rahm edip bana bakmaz bu istiğnâya bah

Sînemi çâk eyle gör dil iztırâbın aşktan
Revzen aç her dem hevâdan mevc uran deryâya bah

Ey diyen kim şâm-i ikbâlin ne yüzden tîredir
Sâye salmış aya ol gisû-yi anber-sâya bah

Ey Fuzûlî her nice men’eylese nâsih seni
Bakma anun kavline bir çihre-i zibâya bah