Kâr-ger düşmez hadeng-i ta’ne-i düşmen bana

Kâr-ger düşmez hadeng-i ta’ne-i düşmen bana
Kesret-i peykânın etmiştir demirden ten bana

Eyminem seng-i melâmetten kim alıp çevremi
Oldu zencir-i cünûn bir kal’a-i âhen bana

Andanam rüsvâ ki seyl-âb-i sirişkim çâk eder
Zahm-i tîğin kanı giydirdikçe pirâhen bana

Dem-be-dem şem-i cemâlinden münevver olmasa
Ey gözüm nûru gerekmez dîde-i rûşen bana

Hiç meskende karârım yok durur ol zevkden
Kim kaçan hâk-i ser-i kûyûn ola mesken bana

Başda bir serv-i semen-ber vaslının sevdâsı var
Sûd kılmaz bâğ ban nezzâre-i gül-şen bana

Ey Fuzûlî odlara yansın bisât-i saltanat
Yiğdir andan Hak bilir bir gûşe-i gül-han bana