Gerçi ey dil yâr için yüz verdi yüz mihnet sana
Zerrece kat’i mahabbet etmedin rahmet sana
Saklama nakd-i gam-i aşkını ey can zâhir et
Kim verem habs-i bedenden çıkmağa ruhsat sana
Çâre-i bih-bûdumu sordum mu’âlicden dedi
Derd derd-i aşk ise mümkin değil sıhhat sana
Tutarım yarın kıyâmette habîbim dâmenin
Mestsin gaflet şarabından bu gün mühlet sana
Aşk ehlin âteş-i hicrâna eylersin kebâb
Döne döne imtihân ettin budur âdet sana
İncidir nâlem seni veh n’ola ger bir tîğ ile
Çeşm-i cellâdın ede ihsan bana minnet sana
Sende dün gördüm Fuzûlî meyl-i mihrâb-i namâz
Terk-i aşk etmek mi istersin nedir niyyet sana
