Gamdan öldüm demedim hâl-i dil-i zâr sana

Gamdan öldüm demedim hâl-i dil-i zâr sana
Ey gül-i tâze revâ görmedim âzâr sana

İç mey-i nâb ki bağrından eder çümle kebâb
Âteş-i aşk ile uşşak-i ciğer-hâr sana

Mey-i gül-gûnda değil nerkis-i mestin aksi
Kadeh olmuş göz açıp âşık-i dîdâr sana

Ârızın gül gül ediptir mey-i gül-gûn tâbı
Veh ki bir gülden açılmış nice gül-zâr sana

Bâğâ seyr et bu ruh ü lâ’l ile kim gonce vü gül
Göstere hûn-i dil ü dîde-i hun-bâr sana

Der idim kâmetine serv veli özge imiş
Harekât-i reviş ü şîve-i reftâr sana

Eğilip tarf-i benagûşuna derd-i dilimi
Yâ utâğan diye yâ turra-i destâr sana

Tâ giriftarınım âzâd olabilmen gamdan
Hiç kim ol olmasın ey serv giriftâr sana

Lâ’l-i nâbın hevesi bağrımı kan eylediğin
Âh kim kanlı yaşım eyledi izhâr sana

Ey Fuzûlî feleğin var seninle nazarı
Kim gam ü mihnetini verdi ne kim var sana